Amosando publicacións coa etiqueta Curso 2017-2018. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Curso 2017-2018. Amosar todas as publicacións
Con el, podemos saber o que supuxeron e supoñen as reivindicacións feministas e as mulleres que as fixeron posible e que nos levaron ata onde estamos, explicando mesmo cuestións tan básicas como que é o feminismo ou o que este ofrece á sociedade; é un texto sinxelo e divulgativo, pero é un texto de acollida, de iniciación para logo achegarnos a outros textos. Sobre todo, entender que estamos onde estamos grazas a tres séculos de loita e que moito lle debemos a quen estivo aí detrás e que, cando menos, debemos coñecer. A loita do feminismo contra un patriarcado que semella invencible (e invisible) segue, e libros coma este son imprescindibles.
Último libro deste curso, con el despedimos o noso club de lectura, un club que serviu para afianzar o noso gusto pola lectura e para mellorar no noso nivel de lectoescritura. Estamos satisfeitos co resultado, xa que este alumnado, que en principio non amosaba gran interese pola lectura, agora sente que se achega a ela sen medo e con máis ganas. De feito, sabemos que van coller libros para ler no verán, algo que anteriormente non sucedía. Por tanto, obxectivo cumprido!!!
O luns 4 de xuño tivemos a última reunión do
Club de Lectura deste curso. O libro que lemos nesta ocasión foi “El
gran juego” de Carlo Frabetti.
Aos
alumnos gustoulles moito este libro. Os enigmas, como nos libros
anteriores, foi o que lles resultou mais interesante, tamén lles gustou o feito de que se
mesturen varias disciplinas na formulación das adiviñas.
O que pretendía con este libro era facerlles
comprender aos alumnos que a Matemáticas axudan a desenvolver un pensamento que
lles permitirá resolver problemas moi diversos en materias moi diferentes
e incluso na vida cotiá. Penso que na
maioría dos alumnos se conseguiu.
Para finalizar coas reunións do Club de Lectura deste ano estivemos lendo
relatos matemáticos escritos por
rapaces da súa idade (“Dormido entre números”, “Asesinato matemático”,...). Os
alumnos estiveron moi interesados nestes relatos.
novela moi dura que
converte a lectura, en ocasións, en límite.
A situación é ás veces irrespirable e sentimos a mesma sensación de
afogamento que as protagonistas. Dez protagonistas sobre as que destacan
dúas, polo que non é unha novela coral xa que a voz vana ter estas dúas
mozas, que representan o sufrimento e a humillación á que se ven
sometidas todas elas. Pero o carácter delas fará que destaquen. E tamén
destacará o lado máis mesquiño do ser humano, a maldade por riba de
todo, pero tamén a lealdade, o compañeirismo, a sororidade. E mesmo a
necesidade da supervivencia. Sempre me chama a atención este factor, tan
visible nos momentos máis nefastos da nosa historia. Sexa como sexa,
queremos vivir. Esta será unha parte esencial do libro, a necesidade de
sobrevivir.
Pero asemade, o que atopamos é o terror. A degración da muller, brutal. O
nexo de unión entre todas elas é un suposto escándalo sexual, o que nos
leva a preguntar en se ese é un delito... porque ameazan a homes
poderosos. E iso significa que a muller sempre é culpable. Chama a
atención a indeterminación das mulleres, porque iso lévanos a pensar que
a escritora procuraba precisamente iso, facernos reflexionar que esas
poden ser calquera, que a sociedade patriarcal castiga sempre á muller.
Unha sociedade patriarcal que nos ten tan "ben" educadas que as propias
mulleres tamén nos xulgamos. E esta é a outra parte fundamental da
novela: as culpas e os delitos femininos. Os roles. A cosificación da
muller e os estigmas que sobre nós caen.
Polas súas páxinas paseamos polos sentimentos de varios
personaxes que xiran arredor de Aurelio, un home de 90 anos, que garda
as súas lembranzas ata que a enfermidade llas rouba. O seu paso polo
mundo deixa un ronsel de amor e desamor, de agradecemento e de
resentimentos.
O luns
14 de maio celebramos a terceira reunión do Club de Lectura. O libro que
tiñamos para ler nesta ocasión era “El
misterio de la isla de Tokland“
de Joan Manuel Gisbert.
Cando propuxen
este libro tivo moi boa aceptación. Despois de lelo os alumnos aseguraron que
lles gustara, aínda que houbo partes que se lles fixeron algo arduas e en
ocasións un pouco confusas. Despois desta experiencia, recomendo a lectura
deste libro pero en cursos máis altos, quizais en 2º ou 3º de ESO.
O que mais lles gustou do libro foi a
resolución dos enigmas, parecéronlles difíciles e moi enxeñosos.
O que pretendía con este libro é facerlle ver aos rapaces a importancia de
interpretar ben as situacións, explorar as distintas alternativas e reflexionar
sobre as posibles solucións, tanto nas matemáticas como na vida cotiá. Tamén
quería que entendesen a importancia da constancia e do traballo en equipo á
hora de resolver problemas.
A maioría dos membros deste Club de Lectura
recomendamos esta lectura.
Fixamos a seguinte reunión para o 4 de xuño.
Unha reflexión sobre o sistema patriarcal dunha sociedade que indica diferentes xogos, diferentes cores, diferentes costumes... para nenos e nenas. A protagonista do álbum non logra entender a causa desta separación. Nin ela nin nós. Por iso amamos este libro. Porque fala de querernos como somos, de non aceptar etiquetas, de non aceptar os uniformes sociais, de non aceptar que debemos estar cortadxs polo mesmo patrón, senón que debemos respectar as nosas diferenzas e sobre todo debemos chegar a entender que nenos e nenas teñen exactamente os mesmos dereitos.
Moi interesante o feito de que a ilustración non defina nunca se Pecas é neno ou nena. Un xogo que convida.
Neste club tamén decidimos "reciclar" lecturas de clubs de anos anteriores, para optimizar os recursos que temos no centro. Tamén escollemos libros que tiveron éxito e gustaron.
Este libro foi lido o ano anterior: Jordi Sierra introdúcenos nun mundo oculto, ese que ás veces non sabemos ou non queremos ver.
O día 16 de abril celebramos a reunión do Club de Lectura. O libro que eliximos para este
trimestre foi “El asesinato de profesor de matemáticas “ de Jordi Sierra i Fabra.
Eu esperaba que o libro lles gustase, xa tiñan gañas de lelo ao principio de curso, pero o certo
é que me sorprendeu a grande aceptación que tivo.
Na reunión os alumnos falaron do libro con moito entusiasmo, incluso algúns rapaces dixeron
que se identificaban cos protagonistas do libro. Sorprendeume que recordaban a solución de
moitas das probas que aparecen na historia e comentaron que lles resultaba moi gratificante
resolver as adiviñas e problemas antes de que aparecesen resoltos, incluso lles daba rabia que
os protagonistas non desen coa solución daqueles problemas que a eles lles parecían sinxelos.
O mellor do libro, para a maioría, foi o momento da desaparición do profesor e o final do
libro.
O que eu pretendía ao elixir este libro, ademais do propio pracer de ler, era transmitir a idea
de que a vontade, a constancia e a confianza en si mesmos son fundamentais á hora de
afrontar o estudo de calquera materia, e mesmo en calquera situación da súa vida cotiá.
Espero que nalgunha medida isto se conseguira.
Antes de finalizar estivemos vendo na rede opinións doutros rapaces que tamén leron o libro
así como vídeos de alumnos facendo un trailer. Interesoulles ver a compañeiros doutros
centros lendo o mesmo ca eles.
Todos os integrantes do Club de Lectura consideramos este libro moi recomendable.
O próximo libro que leremos será “El misterio de la isla de Tokland”.
Análise da misoxinia moderna
Achegámonos á violencia de xénero de forma poética. Un grupo de 23 escritoras denuncias e amosan as sensacións e consecuencias da violencia patriarcal.
Este é un libro que recolle relatos
de varias autoras e ilustradoras. Contos curtos inspiradores sobre
situacións nas que se encontran as mulleres ou rapazas a diario e as que se
teñen que enfrontar. Neles móstrase como as protagonistas se transforman para
logra empoderarse.
Cómpre salientar que para
min os relatos destacaron todos, tanto pola súa orixinalidade como polos temas
que tratan.
Este libro curtiño e cuns
relatos apenas de dúas páxinas logrou que espertara en min un gran interese por
lelos. Ademais conta cunhas ilustracións magníficas.
Estes relatos
paréceme que tratan temas moi interesantes, xa que tratan temas presentes na
realidade como que un neno se sente nena, que elas intentan a igualdade ou que
queren practicar deportes dos que se din que son para os homes, pero relatados
dunha maneira na que resultan entretidos e amenos.
En conclusión, pareceume un
gran libro, moi fácil de ler e a súa vez moi fermoso. Recomendaríallo a todos,
xa que é un libro para gozar da lectura e a súa vez reflexionar sobre
situacións cotiás nas que se encontra a muller a día de hoxe, e polas que
debemos loitar para conseguir a igualdade.
Tamén aproveitando o número de exemplares que tiñamos no centro, lemos estoutro que si gustou máis có anterior, e que novamente chama a atención por esa educación que se quería impartir ás nenas, imposibilidando o seu acceso á educación científica por seren mulleres.
Agustín Fernández Paz non podía faltar no noso club de lectura. Con el viaxamos polo misterio e achegámonos á Guerra Civil.
O libro resulta moi sinxelo de ler e non se fai para nada longo, xa que o importante é o contido e por iso non topamos unha prosa chea de florituras, o que si temos é ironía, humor, denuncia social, política e moito feminismo. Esta parte é a máis importante e conséguese que forme parte dunha historia de amor de xeito natural, dun xeito eficiente. A moza protagonista é máis que crible: afoga entre a seguridade exterior, con ideas moi claras, e as fraquezas interiores que a agobian e que pretende ocultar... ata que no pode máis. De aí o título, posto que a esta muller está chea de inseguridades, de medos, de decepcións... O normal nunha moza nova. Como o é o feito de estar namorada e pensar que todo pode derrubarse se ese amor fracasa, porque o amor é o que sostén a vida, non a propia persoa. De aí xorde o conflito. Paga a pena recalar nos personaxes que pululan arredor da protagonista, sobre todo a figura do pai, moi chamativa, e as amizades que vai facendo polo camiño. Por suposto, a autora aproveita para deitar crítica social nas súas páxinas, ferímonos coas aristas que nos ensina e aprendemos coas súas referencias feministas: así que acertamos de pleno ao escollela como lectura dos nosos clubs de lectura feministas.
Un álbum para descubrir 12 mulleres que os libros de Historia agochan,
unha vez máis, como adoita ocorrer porque esa historia está escrita
polos homes. E aínda que o meu pensamento sexa "ogallá que en lugar de
12 falase de moitas máis!!!", temo que aínda así estas doce mulleres
constitúan unha descuberta para moita xente. Así que benvida a
publicación deste libro na nosa lingua e con protagonistas da nosa
terra. Canto cómpren este tipo de publicacións! Un deses libros que
deben estar en lugar destacado de toda biblioteca escolar, sen ningunha
dúbida. Mercalo podería considerarse obrigatorio.
Falamos, pois, de doce biografías de mulleres pertencentes a diversas
áreas
profesionais como son o xornalismo, a medicina, a
literatura, o fútbol, a música ou os avances
científicos. Todas elas, claro está, desenvolven ese traballo nunha
contorna opresora, hostil, contraria ao seu desenvolvemento profesional.
De aí que se convirtan en modelos de esforzo e de valentía, porque ser
pioneira non é cousa doada, porque resistir a incomprensión da sociedade
non é tarefa ao alcance de calquera.
A primeira reunión do CLUB DE LECTURA MATEMÁTICA DE 1º DE ESO xirou arredor deste libro que son pequenas historias sobre diferentes aspectos das Matemáticas: de onde apareceron os números, da serie de Fibonacci, sobre os fractais, etc.
En xeral, o libro gustou. Dous nenos dixeron que eles preferían unha novela que libros deste tipo, así que o próximo será unha novela ben divertida!
é un libro tan impactante como necesario para coñecer de primeira man o mundo da escravitude feminina do século XXI. A lecura provoca noxo e indignación, a certeza de que vivimos nun mundo salvaxe e que miramos para outro lado. Con el, vermos como as mulleres son explotadas para enriquecer un negocio que non debería existir. As mullers son compradas, trasladadas, usadas e intercambiadas mentres son ameazadas. Unha vida que non é vida, un inferno na terra. E uns homes que son conscientes do que están a comprar. Porque os que acoden alí son os verdadeiros culpables. E é que a prostitución é trata de seres humanos. Nin máis nin menos. Rematemos co mito da liberdade e do traballo de prostitución voluntario; debaixo hai coacción, ameazas, violencia extrema, opresión.
Algunhas compoñentes do club contaban que o libro non lles gustaba
porque non estaba ben escrito. Eu creo que precisamente iso está
buscado, porque as palabras son as dun proxeneta arrepentido. O que fai a
autora é unha transcrición consciente dese testemuño desgarrador que
nos impacta e nos enfada, por moi arrepentido que arestora estea.
Que clase de goberno e gobernantes temos? Estes que permiten que isto ocorra. Que isto se perpetúe.
Si, resulta unha lectura salvaxe.
Publicacións máis antigas Inicio
Subscribe to:
Publicacións (Atom)