Xa que todo o centro estivo a ler a Agustín Fernández Paz no primeiro trimestre de curso, este club de lectura non quixo ser menos e achegouse a este libro, que non foi do gusto lector dos integrantes. Algo que sentimos ben, por certo.
Procuramos neste club aproveitar os libros comprados en anos anteriores para outros clubs de lectura, e este foi o primeiro que escollemos:
O libro encantou a todo o alumnado participante.
Comentario dunha alumna: “O
libro de Ladydi é un libro moi duro, xa que amosa a realidade de moita xente,
en especial de moitas mulleres. É un libro moi recomendable e que calquera pode
ler.”
Cine e Literatura van da man. Así que si, fomos ao cine e lemos. Caste todos os clubs do Laxeiro decidiron compartir este libro que podería ser o libro -e a película- do ano.
Pero o resultado non sempre é o mesmo. A diferenza dos de 2º, ao lectorado de 1º o libro non acabou de gustar, porque amosa unha realidade moi dura á que eles e elas non queren enfrontarse.
Curioso.
O profesor que coordina o club de lectura Matemática decidiu este curso traballar o papel da muller nas ciencias e para iso centrouse nas matemáticas como visibilización daquelas que por seren do xénero feminino estiveron ocultas tanto tempo. De comezo, elixiron este libro:
Realizouse unha lectura demorada debido á complexidade deste tipo de libros.
Libro: Un monstro vén a verme
Autor: Patrick Ness
Tradución ao galego: Xesús Fraga
Un grupo de alumnos
e alumnas de 2ª da ESO e a súa profesora de galego Cruz Buján reunímonos para decidir
gozar da lectura e o primeiro libro que escollemos foi o de Patrick Ness, Un monstro vén a verme. Decidimos ler
esta obra e posteriormente irmos ao cine ver a adaptación cinematográfica.
Despois de facer
todo o traballo ou pracer (segundo se mire) de ler e ver a película, o día 21
de novembro reunímonos e compartimos un xantar e as nosas experiencias con esta
obra.
O primeiro que salientou
o alumnado foi o dura que é a realidade e por conseguinte o tema principal
desta obra (a morte dunha nai a consecuencia dun cancro). O distinto xeito de
ver e tratar a un fillo por parte dos dous proxenitores e o tipo de relacións
que se poden ter cos avós foron outros dos temas que se analizaron neste
xantar.
En consecuencia,
unha boa obra (aínda que con bastante diferencia entre o orixinal escrito e o
filme) pero quizais dura de máis para a idade destes adolescentes.
Debido ás peculiaridades deste club, de nenos e nenas con certa dificultade lectora, que están en PMAR, as sesións do club fanse con lectura en voz alta compartida, todos os luns, para ir avanzando na lectura entre todos e todas, analizando o lido e poñéndoo en común. Sabemos que é o único xeito de que este alumnado poña en valor a lectura e poida sacar máis aproveitamento da súa propia experiencia lectora. A semana pasada levámolos ao cine a ver esta película do libro que estiveron a ler, e para eles e elas foi unha experiencia única porque nunca acudiran a un cine. Só por iso pagou a pena.
Pareceunos unha boa ocasión para reunir varios clubs do centro nunha soa actividade a asistencia ao cine da obra "Un monstro vén a verme" para logo pór en común todas as opinións. Así que fomos a Leiro un luns pola tarde ao rematar as clases, tamén co propósito de que o alumnado coñecese esta sala de cine tan meritoria dende o noso punto de vista.
Foi unha gran experiencia, o libro gustounos e a maior parte do alumnado puido coñecer un pequeno cine que existe grazas a ilusión e ao traballo dunha soa persoa que cre na cultura nunha vila pequena e loita por ela co seu esforzo particular.
Un libro que ano tras ano segue a ser un "best-seller" da nosa literatura e que encanta. Un bo xeito de nos achegar á poesía, sabendo que imos acertar de pleno. Unha marabilla!
Neste club tamén decidimos "reciclar" lecturas de clubs de anos anteriores, para optimizar os recursos que temos no centro. Tamén escollemos libros que tiveron éxito e gustaron.
O primeiro libro que escollemos é un libro que neste club que comanda Sara Castro foi lido o ano anterior: Jordi Sierra introdúcenos nun mundo oculto, ese que ás veces non sabemos ou non queremos ver.
Comeza un novo curso e con el novos proxectos, o que se traduce en novos clubs. Algúns serán continuación e outros serán novos. Algúns deles seguen co mesmo alumnado, outros conseguen que sexa o mesmo profesor ou profesora quen os leve pero con novas caras, e outros clubs serán totalmente novos.
Un ano lector agárdanos por diante!
O noso club de lectura poética quixo emular a Ledicia Costas e tamén escribiu os seus poemiñas:
Chega a primavera
o sol comeza a brilar
as flores medran
o sol empeza a petar.
Tomás
Viana
 |
Raiolas de sol
nunha mañá despexada
as árbores florecen
as flores alegran o día
a calor acaba de chegar.
O inverno afástase
o sol comeza a brilar
as froitas maduran
o campo comeza a verdexar.
Marcos
Doval
 |
Lonxe, corre, ve, escoita
un extraño silencio
que ás veces se rompe
cun ruido horrible.
piñeiros que fan de amplificador
ruido, ruido e mais ruido.
Estremece, salta e fuxe.
Elena
Iglesias Medela
 |
Non quero estar na néboa
coas árbores máis tortas
que nun bosque de cor gris
ze alimenten das nosas bágoas.
Nin os paxaros
que ao non ver petan contra as árbores
cal vuvela fura o seu niño
para criar ós seus pitiños.
Sergio
Quinteiro
 |
Do mais fondo da cidade
brota a escuridade.
O paso do tempo
deixa os recordos atrás.
Silvia
Bruguera
Chega, baixo do coche
a brisa mariña acaricia o
meu cabelo.
Escóitanse as ondas do mar
que chocan co
acantilado.
Silvia
Bruguera
|
Chove fortemente
a auga baixa pola ventá
e ela, tristemente
chorando está.
José
Castro
200 km por hora
achégase a morte
ven pisando forte,
chegou agora.
José
Castro
 |
A vida é como
unha longa ponte
pola cal pasas
a toda velocidade.
Christian
Oro
A choiva cae
polas follas de cada árbore
as flores están húmidas
e o chan mollado.
Tania
Areán
10 de xuño, e en min flúen recordos dun glorioso
pasado,
un pasado sen mancha nin pecado;
onde reinabamos con puño de ferro,
agora somos nós os que precisamos do voso berro
para poder recuperar o noso trono e o poder,
por iso non quero que deixes de crer;
para iso grita ¡España, España, España!
Francisco
Javier Rivas Santomé.
A rúa é o meu fogar,
mais cando chove
por min chove.
A soidade é a miña amiga,
mais ela nunca soa me deixa.
A sorte non vén cara min,
mais ela, vagando por aí anda.
Os mus días tinguidos de negro,
mais moitos anos así levan.
Noelia
Blanco
|
Onte xa non é hoxe,
o sol non é a lúa
e o día non é a noite.
Alberto
Blanco
 |
Sensación de paz
nunha paisaxe escura
soidade
e paso do tempo
que non se reflexa
nas árbores.
Esta paisaxe
que te envolve
co seu manto de néboa.
E os corpos esveltos
que se erguen cara o ceo.
María
Mato
Achegarse ao verdadeiro horror da Segunda Guerra Mundial.
No último mes dedicámonos por completo ao pracer da lectura, obviamente, relacionada coas MAtemáticas, pero gozando dun libro que cremos marabilloso e que resulta adictivo para calquera posible lector ou lectora. Aínda así, detiñámonos de cando en vez para explicar algúns aspectos matemáticos pero a lectura fíxose fluída e amena. Toda unha experiencia lectora!
Publicacións máis recentes Publicacións máis antigas Inicio
Subscribe to:
Publicacións (Atom)