Este libro publicado en 1931,no principio da modernidade, é un magnífico relato intimista de seis personaxes que se reúnen en distintos momentos das súas vidas. Foi a obra capital do século XX pola súa orixinal beleza en prosa, e a perfección da súa revolucionaria técnica narrativa.
O título desta obra cobra sentido ao saber que esta novela se desenvolve ao compás das ondas da praia. É un libro que sen dúbida é difícil de ler, pola súa complexidade nos seis monólogos interiores, o relato desas seis vidas múltiples e dispares. Aínda que costa lelo, disfrútase polo reflexo dun mesmo nalgún dos personaxes que se mostran. Máis ben semella un poema largo no lugar dunha novela, non é pois nada sinxelo, é moi fácil perderse lendo e require tempo a súa comprensión
Las olas é unha novela profunda e vital, desas que é necesario ás veces ler para recordar que estamos vivos.
O libro trata sobre seis amigos,os cales están unidos polo pensamento nun séptimo integrante deste grupo,chamado Percival.
O obxectivo principal do libro é deixar clara a idea de que a realidade é distinta segundo a mente que a interprete,e que esta se elabora tras pasar por varios filtros e haberlle incorporado inconscientemente unha serie de aditivos.Esta realidade é diferente segundo a mente que a pense,pero tamén según o momento e o estado que atravese o individuo.
No libro de Virginia Woof a realidade está composta polo conxunto das realidades dos seis individuos,por iso esta obra está tan ben considerada,xa que destaca a idea de que si a realidade é subxetiva,tamén o é a de cada individuo.Isto débese a que cada realidade depende da percepción que teñan os demais sobre nós,e tamén da nosa propia percepción,xa que hai moi pouca xente capaz de coñecerse realmente a sí mesmo é de ver nitidamenete o seu propio interior.
Outra caracterítica especial é que esta autora deixa en segundo plano a trama do libro,e dalle máis protagonismo ó subconsciente e a conciencia dos protagonistas,cousas as que non estamos afeitos.
Na miña opinión,este libro é bastante complicado de ler,xa que leva o seu tempo comprendelo e debemos volver atrás en varias ocasións para asimilar as ideas.
Por outra banda,paréceme que a autora ten unha maneira incríble de escribir,moi delicada,xa que é como si os personaxes estivesen recitando poemas ou incluso soñando despertos durante toda a obra,sobre todo cando expresan os seus sentimentos.
En canto os personaxes,paréceme que todos son esenciais,xa que todos aportan algo distinto e especial á obra.
Sobre a organización do libro,dicir que os capítulos están interrumpidos por descripcións da paisaxe dende o amanecer ata o atardecer,simulando as distintas etapas da vida,dende a infancia ata a vellez, o cal me parece fascinante e moi orixinal.
Por último,dicir que este libro é un clásico ó que merece a pena acercarse ,e que todos aqueles que realmente desfruten da lectura deben de ler a esta autora e toda a súa obra.
0 Comments:
Publicación máis recente Publicación máis antiga Inicio
Subscribe to:
Publicar comentarios (Atom)