Club de lectura Laxeiro

Xa coñeciamos a Ledicia Costas como narradora, e mesmo a coñecemos en persoa o curso pasado neste centro, e coincidimos en que nos gusta moito lela. Agora descubrímola como poeta, e non defrauda tampouco. Esta escritora é un portento! Desta volta "atacamos" o seu libro Xardín de inverno que publica Everest. Ademais, os poemas veñen acompañados por fotografías marabillosas de Daniel Puente Bello que fan que o libro sexa unha pequena alfaia.

Un canto á ausencia que poboa un xardín, unha ausencia-inventario daquilo que amamos e non está e por iso manca, e manca rebelándonos, non laiándonos, porque Ledicia non chora, prende unha candea na alma do lector para lembrar unha infancia segura que se esvae. Uns versos que conmoven e que nos falan de tristura e esperanzas a un tempo. Reconstrúe a autora unha intimidade infantil que decide partillar con tod@s nós para agasallarnos cun xardín fértil de figuras familiares, perdas e ausencia que poboan coma carballos libérrimos un bosque de luces e sombras que artellan poemas intensos.

Nun dos grupos do club de lecturas ilustradas animámonos a ler este libro que publica Vicens Vives na súa colección "Cucaña. Biografías". O texto é de Paola Capriolo e as ilustracións de Tha. 

Con este libro aprendemos a biografía da heroína Rosa Parks e a súa loita pacífica contra as desigualdades, profundando na súa vida, da que nada sabiamos. Resultou unha lectura moi interesante que nos  deu pé para falar das desigualdades sociais e das inxustizas que os humanos aceptamos e cometemos.

Evolución 1.- Fijismo y evolucionismo from IES Suel - Ciencias Naturales

Señal está publicado pola editorial Mundanalrüido e conta cunhas magníficas ilustracións de Sara Morante, diálogo perfecto co texto. Dividida en tres partes, cada unha dela aborda os tres grandes temas da Literatura, o amor, a morte e a vida.
Sobre o amor e o sexo, lemos imaxes cargadas de sensacións, de cor, unha introdución fresca ao impulso sexual e audacia no ronsel da paixón. O contraste entre o que foi intenso e xa non o é, o baleiro, a morte do amor que foi... O mundo unifícase en torno a un ser simbólico. Apreciamos tamén a entrega total do ser amado máis alá da vida, "amor máis alá da morte" como en Quevedo. O amor na vellice é permanecer xuntos na hecatombe final, entrañable final feliz dos contos que celebran o encontro amoroso.
Na segunda parte, a voz poética pregúntase como explicar o inexplicable, ás veces ocorre o máis terrible, existe unha procura infructuosa que condena os amantes á morte, aínda que o amor case a vence; pero hai que aprender a afastarse cando hai un erro, cando queda o baleiro despois do amor, non hai lugar para enterrar as bágoas.
Na terceira e última parte, a morte. A soidade, a terra baleira, a incertidume, a obstinación por regresar. Lemos tamén o retorno á absoluta laxitude do gozo uterino, previo á vida humana; mesmo unha exposición de hipóteses e desexos. No baleiro amoroso medran a morte e a devastación, unha loita de contrarios no propio ou alleo sexo.

Raúl Vacas falounos de que é necesaria a visión literaria para falar de morte e de sexo, temas que na vida cotiá ocúltanse nas conversas. Tamén comentou como influíran os seus autores preferidos na escrita deste libro: Alejandra Pizarnik, Dámaso Alonso, Rafael Pérez Estrada, Rafael Alberti, Leopoldo Panero... O libro está feito á súa medida, por ser o seu proxecto máis persoal. Afástase da rima e de estruturas métricas, xa que non hai límites á hora de escribir.
Falou tamén da poesía en xeral. De que non hai que traducir de xeito literal cada verso, xa que o poema o que quere é transmitir sentimentos. Non cómpre entendelo todo, só debemos dialogar coa poesía: "ha hecho mucho daño la solemnidad en poesía"; poesía como invitación a vivir, con intensidades diferentes, a recuperar, a xogar.
E por suposto, comentou tamén a falta de palabras para falar de amor, de sexo, da pouca naturalidade coa que se tratan temas como o da morte.
LER TEN QUE VER CON ELIXIR.

No club de lecturas científicas achegámonos a este libro que fomos lendo nas reunións para ilo comentando, dado o tema a tratar. É unha guía para comezar a adolescencia, que conta con información precisa e experta que ofrecen consellos. Aínda que algúns temas a tratar semellan obvios ou xa están superados -ou iso cremos- resultou ser unha lectura moi práctica que nos introduciu no noso propio mundo.

Un álbum que constiúe un fermoso alegato reivindicativo do papel loitador da muller, superando unha sociedade machista que establece límites absurdos sobre os roles de ambos sexos: unha socidade machista que se permite establecer o destino de cadaquén sen preguntar nin respectar.

No mes de marzo, non podía ser doutro xeito, buscamos álbums sobre a igualdade. Por suposto, un dos escollidos non podía ser outro ca este, Mujeres de Isabel Ruíz, todo un descubrimento:

As ilustracións van acompañadas dunha frase nas que falan de si mesmas, do seu xeito de ver o mundo, da lección de vida que supón a súa propia loita. Asemade, unhas notas biográficas para sabermos a quen temos en cada páxina.

Un proxecto que loita por visibilizar aquelas que son invisibles nesta nosa sociedade patriarcal.

Convidounos o Concello a participar canda eles nunha homenaxe a Rosalía e non nos fixemos de rogar. O noso club de lectura de poesía participou lendo pomeas tanto da autora como doutr@s poetas que lle adicaron a ela poemas de seu. Resistimos baixo a choiva ante o monolito que está no parque de Loriga.

Antes de participar, lemos para a escolla propia, unha antoloxía poética da obra rosaliá e buscamos poemas doutros autores e autoras que lle dedicaran os seus textos á nosa máis grande autora de todos os tempos. 

Foi unha xornada moi emotiva onde nos sentimos protagonistas!